Author: NUOL research

Abstract

A master plan is a dynamic longterm planning document that provide a conceptual lay out to guide future growth and development. Master planning is about making the connection between buildings, social setting, and their surrounding environments. A master plan includes analyses, recommendations, and proposals for a site’s population, economy, housing, transportation, community facilities, and land use.

Khoun Municipality, Khoun District of XiengKhouang Province is also one of the third city in Lao PDR, it is one of the oldest city of the PHOUAN kingdom period. The municipality was established in the mountain area. The municipality was growth itself that it was many problems for the Khoun District Public Work and Transportation office as lack of access road, limited of land use for commerce, housing, market, transportation, public spaces…because more than 70% of the population who living in the municipality center work in the commercial sector and need their own housing plot by built their own houses without of the local government permission.

This master plan aims to explore the guide line to extend municipality center area for the future by analysis the strength, the weakness, the opportunity of each social and economic sector to develop this municipality center of Khoun District and to provide more land use for commerce, housing, market, transportation, public spaces, government places, education spaces, heritage protection area, electricity, water supply, waste water and sanitary system, solid waste management.The result could provide more 375 of housing plot of 600 m², 136 of commercial plot of 800 m², new government administrative offices for 20 ha, the necessary of the infrastructure and others. This master plan also provides the details of the guide line of the different areas regulation

ບົດ​ຄັດ​ຫຍໍ້

ປັດຈຸບັນຄວາມຈະເລີນກ້າວໜ້າ ແລະ ການເຕີບໃຫ່ຍຢ່າງກະໂດດຂັ້ນທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີຄອມພີວເຕີ. ລະບົບເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີການສື່ສານໄດ້ປ່ຽນວິທີທາງການດໍາເນີນຊີວິດ ແລະ ການສື່ສານຂອງສັງຄົມ ດັ່ງນັ້ນໃນບົດວິທະຍານິພົນນີ້ຈຶ່ງໄດ້ສຶກສາເຖິງພຶດຕິກຳການນໍາໃຊ້ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍຂອງນັກຮຽນຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ແລະ ຕອນປາຍໃນນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ.ໃນການເຮັດບົດຄົ້ນຄວ້າຄັ້ງນີ້ມີຈຸດປະສົງສຶກສາພຶດຕິກຳການໃຊ້ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍຄວາມນິຍົມຂອງເຄືອຂ່າຍ ແລະ ອຸປະກອນທີ່ໃຊ້ບໍລິການເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍ ເພື່ອໃຫ້ເຫັນເຖິງພຶດຕິກໍາການໃຊ້ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍ,  ຄວາມນິຍົມຂອງເຄືອຂ່າຍ ແລະ ອຸປະກອນທີ່ໃຊ້ບໍລິການເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍ ແລະ ສາມາດນໍາໄປປະກອບການຕັດສິນໃຈໃນການກໍານົດນະໂຍບາຍຕ່າງໆ ແລະ ເປັນຂໍ້ມູນ ຫຼື ແນວທາງອ້າງອີງໃຫ້ແກ່ອົງກອນ, ບໍລິສັດ, ຜູ່ໃຫ້ບໍລິການທາງດ້ານອິນເຕີເນັດ ແລະ ຜູ່ປະກອບການອື່ນໆໃນການປັບປຸງການໃຫ້ບໍລິການ. ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນຕາມຈຸດປະສົງ ຜູ່ຄົ້ນຄວ້າໄດ້ເກັບກຳຂໍ້ມູນດ້ວຍແບບສອບຖາມແລ້ວລົງຢາຍຕາມໂຮງຮຽນຕ່າງໆໂດຍມີການກຳນົດກຸ່ມຕົວຢ່າງດ້ວຍການນໍາໃຊ້ສູດຢາມາເນ (YAMANE) ເຊິ່ງຈະໄດ້ກຸ່ມຕົວຢ່າງ 396 ສະບັບ.  ແບບສອບຖາມໄດ້ແບ່ງອອກເປັນ 2 ສ່ວນຄື: ຂໍ້ມູນທົ່ວໄປຂອງຜູ່ຕອບແບບສອບຖາມ ແລະ ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍເຊັ່ນ: ກິດຈະກຳ, ໄລຍະເວລາໃນການໃຊ້ຕໍ່ມື້, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຕໍ່ກັບການໃຊ້ບໍລິການ, ສະຖານທີ່ທີ່ໃຊ້ບໍລິການ, ເຄືອຂ່າຍທີ່ນິຍົມໃຊ້ບໍລິການ ແລະ ອຸປະກອນທີ່ໃຊ້ບໍລິການ. ຫຼັງຈາກນັ້ນຜູ່ຄົ້ນຄວ້າໄດ້ສັງລວມຂໍ້ມູນຕ່າງໆເພື່ອນໍາມາວິເຄາະປະມວນຜົນໂດຍອິງຕາມຕາມຫຼັກເກນຂອງ Likert Scale ແລະ ນໍາໃຊ້ໂປຣແກຣມ SPSS ເພື່ອວິເຄາະຫາຄ່າສະເລ່ຍ, ຄ່າບ່ຽງເບນ ແລະ ເປີເຊັນ. ເຊິ່ງສາມາດສະຫຼຸບຜົນການຄົ້ນຄວ້າໄດ້ວ່ານັກຮຽນຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ແລະ ຕອນປາຍໃຊ້ YouTube ຫຼາຍທີ່ສຸດຄິດເປັນ 97.3%, ຮອງລົງມາແມ່ນ WhatsApp ຄິດເປັນ 95.6% ແລະ ຮອງລົງມາແມ່ນ Facebook ຄິດເປັນ 93.9%  ໂດຍ YouTube ໃຊ້ໜ້ອຍກວ່າ 1 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້ ຄິດເປັນ 25.2%, ຮອງລົງມາແມ່ນ WhatsApp ໃຊ້ຫຼາຍກວ່າ 4 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້ຄິດເປັນ 24.1%,  ແລະ ຮອງລົງມາແມ່ນ Facebook ໃຊ້ 1 – 2 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້ຄິດເປັນ 29.0%, ເຊິ່ງໃຊ້ເພື່ອຄວາມບັນເທິງ (ເບິ່ງໜັງ, ຟັງເພງ, ຫຼີ້ນເກມ) ເປັນສ່ວນໃຫຍ່ຄິດເປັນ 80.89%, ສະຖານທີ່ທີ່ມັກໃຊ້ຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນຢູ່ບ້ານຄິດເປັນ 88.37%, ມີລາຍຈ່າຍສະເລ່ຍ 5000 ກີບຕໍ່ມື້ຄິດເປັນ 64.52%  ໂດຍນິຍົມໃຊ້ເຄືອຂ່າຍ LTC ຄິດເປັນ 78.94% ແລະ ອຸປະກອນ Mobile ຄິດເປັນ 92.30%ໃນການຄົ້ນຄວ້າຄັ້ງນີ້ຜູ່ຄົ້ນຄວ້າໄດ້ສ້າງແບບສອບຖາມໂດຍກວມລວມທັງນັກຮຽນຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ແລະ ຕອນປາຍ, ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ມູນທີ່ຊັດເຈນ ຜູ່ສົນໃຈຄວນລົງເລິກລາຍລະອຽດສະເພາະເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍແຕ່ລະຢ່າງ ແລະ ລະບຸກິດຈະກໍາການໃຊ້ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍຍ່ອຍໆສະເພາະດ້ານ.

ບົດຄັດຫຍໍ້

ການສຳຫຼວດ ກ່ຽວກັບຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງປາ ໃນເຂດປ່າສະຫງວນພູຈອມວອຍທັງໝົດ 7 ຄັ້ງ ລະຫວ່າງປີ 2017-2020 ໃນຈໍານວນ 7 ຈຸດທີ່ນອນຢູ່ໃນເຂດເມືອງໄຊຈຳພອນ ແລະ ເມືອງຄຳເກີດ ແຂວງບໍລິຄຳໄຊ, ໄດ້ຮວບຮວມຕົວຢ່າງປາທັງໝົດຈຳນວນ  43 ຊະນິດ, 23 ສະກຸນ, 9 ຕະກຸນ, ຫຼາຍກວ່າໝູ່ແມ່ນຕະກຸນປາປາກ (Cyprinidae) ມີ 19 ຊະນິດ, ກວມເອົາ 44% ຂອງຈຳນວນຊະນິດປາທັງໝົດທີ່ພົບ. ປາສ່ວນຫຼາຍເລົ່ານີ້ລ້ວນແຕ່ເປັນອາຫານຂອງຄົນໃນທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ພົບວ່າສະກຸນປາມັນ (Garra) ນັບວ່າເປັນປາທີ່ນຳເຂົ້າມາປ່ອຍໃນເວລາບໍ່ເທົ່າໃດປີທີ່ຜ່ານມານີ້. ພົບ 1 ຊະນິດ ທີ່ຢູ່ໃນສະຖານະພາບໃກ້ຈະສູນພັນທີ່ສຸດຄືປາພັ້ນ Schistura tenura (Kottelat,2000) ແລະ ອີກ 2 ຊະນິດທີ່ໃກ້ຈະສູນພັນຄື: ປາພັ້ນ Schistura bolavenensis (Kottelat,2000) ແລະ ປາຢື້ນ Pterocryptis inusitata. ອີກດ້ານນຶ່ງ, ປາແກງ (Cirrhinus molitorella (Valenciennes, 1844)ໄດ້ມີການນໍາໃຊ້ຫຼາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງ ແລະ ຖືກຈັດເປັນປາທີ່ໃກ້ຈະຖືກໄພຂົ່ມຂູ່. ໃນເຂດສຶກສາໄດ້ມີການບັນທຶກລາຍງານປາຂັງ Luciocyprinus striolatus ໃນເຂດວັງສະຫງວນຂອງບ້ານວັງບານ ເມືອງໄຊຈຳພອນ ທີ່ເປັນປາຂະໜາດໃຫຍ່, ຈັດຢູ່ໃນຈຳພວກປາທີ່ຖືກໄພຂົ່ມຂູ່ ແລະ ໃກ້ຈະສູນພັນ ຕາມບັນຊີແດງຂອງ IUCN. ຜົນການສຶກສາຢັງຢືນວ່າພວກເຮົາຍັງຕ້ອງການເວລາ ແລະ ຂະຫຍາຍພື້ນທີ່ເພີ່ມເຕີ່ມ ເພື່ອຊອກໄດ້ຊະນິດພັນໃໝ່ທີ່ອາດເຊື່ອງຊ້ອນຢູ່ໃນພື້ນທີ່ອັນອຸດົມສົມບູນທາງທຳມະຊາດ; ຊື່ງຈະເປັນຂໍ້ມູນທີ່ສຳຄັນໃຫ້ແກ່ວຽກງານອະນຸລັກປາໃນອະນາຄົດ.

ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມແຫ່ງຊາດ ຄັ້ງທີ IX (2021-2025) ແລະ ເປົ້າຫມາຍການພັດທະນາແບບຢືນຢົງ  – ວຽກງານ ການເຕິບໂຕສີຂຽວ, ການສ້າງຄວາມທົນທານ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງ ຄວາມສ່ຽງ

ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມແຫ່ງຊາດ ຄັ້ງທີ IX (2021-2025) ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍ ຍຸດທະສາດການເຕິບໂຕ ສີຂຽວ ຮອດປີ 2030  ເຊິງ ໄດ້ຖືກຮັບຮອງ ໃນປີ 2019 ເຊິງເປັນເຄືອງມືອັນສຳຄັນ ໃນການຮັບປະກັນຫມາກຜົນຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງົມ ຂອງ ສປປ ລວ ໄລຍະຍາວ ໃຫ້ໄປຕາມທິດສີຂຽວ ແລະ ຢືນຢົງ , ຍຸດທະສາດດັ່່ງກ່າວໄດ້ແນໃສ່: 

1. ກະຕຸກຊຸກຍູ້ ການເຕິບໂຕ ທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ການປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່, ການສ້າງວຽກເຮັດງາທຳ, ແລະ ການສ້າງລາຍຮັບ;
2. ຍົກສູງການນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນທຳະຊາດ ໃຫ້ສົມຄູ່ ໂດຍສະເພາະ, ປ່າໄມ້, ດິນ, ນໍ້າ ແລະ ນິເວດຊີວະນານາພັນ;
3. ຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບ ທາງເສດຖະກິດ ຈາກໄພພິບັດທາງທຳມະຊາດ ແລະ ການປ່ຽນແປງສະພາບເສດຖະກິດໂລກ;
4. ຫຼຸດຜ່ອນ ມົນລະພິດທາງອາກາດ, ສິ່ງເສດເຫຼືອ , ແລະ ທາດອາຍເຮືອນແກ້ວ ເຊິງ ກ່ຽວພັນກັບການການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ, ໄພພິບັດທາງທຳມະຊາດ ແລະ ພະຍາດຕ່າງໆ.

Abstract

The Community-Driven Development (CDD) approach has been applied to more than 5,000 subprojects in 2,000 villages in the Lao PDR. CDD has the potential to make poverty reduction efforts more responsive to the need, more inclusive, more sustainable, and more cost-effective than traditional, centrally led programs. Many CDD projects could not survive due to financial support since many CDD projects could not sustain costs. The overall objective of this research is to assess the sustainability of CDD projects in Lao PDR with the specific objectives to investigate whether the degree of community contribution does matter for the current existence of CDD projects and to assess whether the community’s contribution could enhance the current performance of CDD projects. Logit regression is the main model to analyze the impact of the community’s contribution to the sustainability of CDD projects in Lao PDR. The result suggests that community participation in labor and finance are key factors for the sustainability of CDD projects.